Dzisiaj chcę podzielić się z wami historią z mojego życia, która bezpośrednio dotyczy mojego przyjaciela. Nie miał łatwego dzieciństwa, choć wcale nie chodziło o rodziców. Koledzy z klasy wyśmiewali go i dokuczali mu, ale z nikim o tym nie rozmawiał. Minęło 13 lat – zmienił się nie do poznania. Przeczytajcie historię do końca, a zetkniecie się z ważną sprawą.
Stało się to w 2006 roku. Byłem gimnazjalistą, miałem 13 lat. W klasie prawie wszyscy byli przyjaciółmi, rzadko dochodziło do drobnych konfliktów. Kiedy przyszedł do nas nowy chłopak, wszystko wywróciło się do góry nogami. Dawid był bardzo miłym kolegą, przeniósł się z pobliskiej wioski do miasta. Chłopiec był pod pieczą babci, ponieważ była już staruszką, więc on się nią także opiekował.
Nie mogli sobie pozwolić na wiele, ponieważ żyli biednie. Dawid nie chodził w stylowych ciuchach, nie miał modnego plecaka, w wyniku czego bardzo wyróżniał się z tłumu. Szczerze mówiąc, natura nie nagrodziła go atrakcyjnym wyglądem. Dawid był również nieśmiały i skromny. Ale zaprzyjaźniliśmy się, wbrew szkolnym podziałom.
Koledzy z klasy często przychodzili w nowych ciuchach i chwalili się przed przyjaciółmi. Z kolei Dawid chodził w tym samym stroju, wyglądał na zaniedbanego. Taki wygląd stał się przyczyną kpin kolegów. Weszło im w nawyk dokuczanie mu, obrażanie i poniżanie, a ja nie mogłem stanąć przeciwko wszystkim i ochronić go. Współczułem nie tylko przyjacielowi, ale także jego babci. Moi rodzice im pomagali, babcia była bardzo wdzięczną kobietą. Stopniowo nieadekwatność zachowania kolegów z klasy zaczęła mnie denerwować, ponieważ ich uwagi były całkowicie bezpodstawne. Stanąłem po jego stronie i pokłóciłem się ze wszystkimi kolegami. Zaczęli nas obrażać obu, ale dzięki Bogu ukończyliśmy rok szkolny. Cieszyliśmy się, że w końcu położyliśmy kres szyderstwom i upokorzeniom.
Razem z Dawidem dostaliśmy się do liceum, a potem zostaliśmy prawdziwymi studentami – poszliśmy na uniwersytet. Po ukończeniu studiów postanowiliśmy otworzyć wspólny biznes, który okazał się bardzo udany i nadal nas ” karmi „. Jesteśmy jak bracia, zawsze razem. Dawid i ja ćwiczymy na siłowni, często chodzimy na nią razem i wspieramy się nawzajem. Mój przyjaciel się zmienił, stał się przystojny, wykształcony i zabezpieczony finansowo.
Jesteśmy do siebie bardzo podobni, ale jest jedna różnica. Ja do szaleństwa kocham jedną dziewczynę, a Dawid nie umawia się z nikim. Kiedyś były kolega z klasy powiedział mi o spotkaniu, które miało się wydarzyć pewnego dnia. Dawid i ja postanowiliśmy przyjść i pokazać, kim się staliśmy. Wszyscy się ze mną przywitali, a Dawida chyba nie poznali. Nie mogli zrozumieć, kto to jest, chociaż 13 lat temu wyśmiewali tego przystojniaka z sukcesami.
Nie chciałem dalej intrygować i wyznałem, że to ten sam kolega z klasy, Dawid. Gdybyście tylko widzieli ich twarze! Poczuli się nieswojo, na pewno nie spodziewali się takiej odpowiedzi. Wszyscy milczeli i bali się wypowiedzieć chociażby słowo. Jeden z chłopaków nie wytrzymał ciszy – wypowiedział się. Jak się okazuje, mój przyjaciel zarabia więcej i wygląda lepiej, a jego wiedza jest godna szacunku. Koledzy z klasy byli zszokowani taką metamorfozą. Tak więc widzicie, jak czas zmienia człowieka.
Rodzice, wychowujcie swoje dzieci we właściwy sposób! Wyjaśnijcie im, że piękne ubrania nie są kryterium, według którego ludzie są oceniani. Uważajcie, aby Twoi potomkowie nie dręczyli tych, którzy przechodzą trudny etap w życiu. Dzieci nie powinny być modne, ale humanitarne, ludzkie, miłosierne i życzliwe!
