Andrzej był wychowywany przez samotną matkę. Choć nie mieli żadnego wsparcia, żyli całkiem dobrze. Mama dołożyła wszelkich starań. Relacje między nimi były idealne: matka i syn rozumieli się, wspierali. Kobieta nigdy nie wtrącała się w życie osobiste Andrzeja.
Po ukończeniu uniwersytetu chłopak zaczął pracować w firmie. Z każdej pensji oddawał matce część pieniędzy: na opłaty, jedzenie, inne wydatki.
Andrzejowi odpowiadało życie kawalerskie. Obok mamy było przytulnie, syto. Nie spieszył się z nawiązywaniem poważnych związków.
Gdy Andrzej miał 30 lat, poznał kobietę i niespodziewanie dla siebie zakochał się, jak sądził, naprawdę. Nazywała się Natalia, była po rozwodzie, miała czteroletnią córkę.
Matce Andrzeja Natalia również się spodobała: dobra, skromna, uważna. A do jej małej córki Ewy przywiązała się całym sercem, przyjmując ją jak własną wnuczkę.
Po dwóch miesiącach para wzięła ślub. Ponieważ Natalia miała własne mieszkanie dwupokojowe, zdecydowali się mieszkać u niej.
Przed ślubem zakochani nie omawiali szczegółów domowego budżetu. Dowiedziawszy się, że Andrzej zawsze oddawał część swojej pensji matce i zamierza jej nadal pomagać, Natalia powiedziała, że jest zdecydowanie przeciwna. Teraz ma rodzinę i całą pensję powinien przynosić do domu. Andrzej był niemiło zaskoczony, ale milczał.
Mężczyzna zdecydował, że pomimo wszystko będzie pomagał matce. Rozumiał, że bez jego wsparcia na swoją mizerną emeryturę nie przeżyje. Pracować kobieta nie mogła ze względu na stan zdrowia.
Tylko matka nie wiedziała, że Natalia nie jest świadoma planów syna. Otrzymawszy od syna pieniądze, kobieta chciała podziękować dobrej synowej. Zadzwoniła niezwłocznie:
– Natalia, dziecinko, wielkie dzięki, że pomagacie starej. Gdyby nie potrzebowałam na leki, jakoś bym sobie poradziła.
W odpowiedzi cisza. Potem telefon się wyłączył.
Wieczorem, po pracy, zamiast kolacji Andrzej czekał na skandal. Natalia opowiedziała o telefonie od matki i powiedziała, że musi wybrać: albo mieszka u niej w mieszkaniu i oddaje jej wszystkie pieniądze, albo wychodzi.
– Jeśli twojej mamie brakuje na życie, niech idzie pracować jako sprzątaczka. Mogłeś się dogadać, żeby ją wzięli do biura.
Teraz Andrzej lepiej zrozumiał przysłowie “Nie wszystko złoto co się świeci”. Jego dobra, miła Natalia pokazała swoje prawdziwe oblicze. Zebrał rzeczy i poszedł do domu – tam, gdzie zawsze na niego czekają i kochają nie za pieniądze.
