Czasami jest to bardzo trudne dla osób starszych. Opuszczają ich ludzie, których kochali przez wiele lat i na których im zależało. Wielu emerytów jest skazanych na poważne choroby i cierpienia. To jest powód, dla którego zawsze należy pomagać swoim bliskim. Kto inny to zrobi?
Stara kobieta o imieniu Teresa była w swoim pokoju, kiedy Anna, jej synowa, przyszła do niej.
– Zbierzcie się. Wezmę cię.
Teresa natychmiast posmutniała. Od dawna bała się, że synowa zabierze ją do domu opieki.
– Gdzie pójdziemy? – wyjaśniła smutno babcia.
-Zobaczysz – odparła Anna.
Kiedy jej syn zachorował, Teresa wystawiła na sprzedaż posiadane mieszkanie i zamieszkała z synową. Wszystkie pieniądze poszły na leczenie mojego syna, ale niestety to nie pomogło.
Obie kobiety nigdy nie były w szczególnie dobrych stosunkach. Ale córka Anny, Maria, szczerze kochała swoją babcię. Bardzo często byli razem.
– Czy nadal będę mogła zobaczyć Marię? – spytała Tereska.
– Oczywiście! – że Anna była bardzo zaskoczona. – Ale zbieraj się szybciej.
Babcia miała bardzo mało rzeczy, cały jej dobytek mieścił się w jednej małej, starej walizce. Po pożegnaniu się z pokojem poszła za Anną do nowego domu.
Trudno było nie zasnąć w drodze. Teresa starała się nie patrzeć na drogę. Staruszka zastanawiała się, dlaczego Anna nie zabrała jej wcześniej do domu starców.
– Przybyli!
Teresa wyjrzała przez okno, ale nie rozumiała, gdzie się znajduje. Wokół była cudowna przyroda, widać było rzekę, a nawet góry.
Okazało się, że Anna chciała zrobić Terezie prezent na urodziny męża, aby uszczęśliwić przynajmniej jego mamę.
– Andrzej opowiedział mi o swoim marzeniu: zamieszkać w małym domku gdzieś w górach, a rzeka musi być niedaleko. A tak bardzo chciałam to dla ciebie zrobić. Sprzedałam mieszkanie i kupiłam ten dom dla ciebie i dla mnie.
Nie powiedziałem ci wcześniej, ponieważ chciałem, żeby to była dla ciebie miła niespodzianka. Za resztę pieniędzy kupimy mieszkanie dla Marii. Jest już dorosła i musi mieszkać osobno.
Teresa słuchała synowej, ale nie potrafiła nic odpowiedzieć. Po prostu stała i płakała ze szczęścia. Zawsze marzyła o takim domu, w którym można rano wyjść nad rzekę i spokojnie wsłuchać się w szum wody oraz cieszyć się spokojem. Teraz jej ukochane marzenie się spełniło.
Staruszka przytuliła Annę i przeprosiła ją za wszystkie złe rzeczy, które ich spotkały oraz za brak zaufania.
– Obiecuję, że zawsze będę się tobą opiekować!
Kobiety uściskały się i weszły razem do domu, ku nowemu pięknemu życiu.
